Een tijdje geleden kwam ik deze foto tegen op Linkedin met de begeleidende tekst hoe mooi het was dat dit op de school van zijn kinderen hing.
Eerlijk gezegd kreeg ik er de kriebels hiervan... Ik vind het namelijk behoorlijk dogmatisch verwoord. Voor mij is het de basis voor weer een lading conditioneringen bij onze kinderen. Mogen we ook gewoon mens zijn met alles erop en eraan? Ik ben niet altijd aardig voor een ander. Niet vanuit de intentie dat ik niet aardig wil zijn of de ander pijn wil doen, maar omdat ik mijn eigen grenzen wil respecteren. Alleen vanuit daar kan ik werkelijk verbinden met een ander. Anders is het toneelspel. Lukt me dit altijd op een respectvolle manier? Nee zeker niet. Ik ben immers mens.. en daarmee aan het oefenen. Boosheid is het ultieme grenzen aangeven. Een prachtige en krachtige emotie, maar ik zou me als kind niet uitgenodigd voelen bij deze plaatjes om die kant van mezelf te laten zien. En zo krijgen we veel onderdrukte woede en boosheid in de maatschappij, die er toch een keer uitmoet. Het is als een bal die we onder water proberen te houden...
Riet Okken verricht mooi werk over de bevrijding van onze emoties: "Het enige dat we al eeuwen doen, is de emoties trachten te beheersen. Daar zijn onze staatsinrichtingen en onze religies op gebaseerd, onze opvoeding in de gezinnen, onze scholen en onze gezondheidssystemen. Ons collectieve drama bestaat eruit dat ons die beheersing steeds weer niet lukt. Op onbewaakte momenten, wanneer broeder ratio even slaapt, gaat de druk van de emotionele ketel en blazen we stoom af naar elkaar en meestal naar mensen die part noch deel hebben aan onze emotionele ketel."
Dit klopt voor mij als een bus. Bij ons thuis hangt een schilderij van mijn dochter met daarop o.a.: "In dit huis mogen alle emoties er zijn." Poeh en dit is zeker niet altijd makkelijk. We hebben nu eenmaal vaak liever de prettige emoties. Maar dit is wel hoe ik wil leven en wat ik mijn kinderen mee wil geven. Dat we het leven leven met alles dat er is. Uiteraard krijg ik dit ook terug van mijn kinderen als ze boos zijn en ik daar net even niet op zit te wachten. "Mam, er staat wel dat alle emoties er mogen zijn, maar zo voelt dat nu niet." Ahum, dankjewel spiegel...."
Emoties zijn prachtige richtingaangevers en kunnen ons ontzettend veel vertellen over wie we zijn en wat we hierin te doen hebben. Voel jij ook dat je je emoties vaak onderdrukt of niet zegt wat je eigenlijk diep van binnen te zeggen hebt? Wil je hier helderheid op? Neem gerust contact met me op. Wie weet kan ik wat voor je betekenen.
